Προβληματισμός

Ο ΑΓΙΟΣ



ΚΙ Ο ..."ΑΓΙΟΣ"

Κεραιόπληκτοι

Όπως ανακοίνωσε στις 30 Ιουνίου 2008 ο υπουργός Περιβάλλοντος της Γερμανίας, Ζίγκμαρ Γκάμπριελ, περισσότερες από 50 μελέτες που εκπονήθηκαν στο πλαίσιο του γερμανικού Ερευνητικού Προγράμματος για τις Τηλεπικοινωνίες και την Κινητή Τηλεφωνία, στο διάστημα 2002-2008, δεν βρήκαν κανένα στοιχείο από το οποίο να προκύπτει ότι τα κινητά τηλέφωνα και οι κεραίες κινητής τηλεφωνίας είναι επικίνδυνα.
Παρόμοιες μελέτες στην Ελλάδα έχει εκπονήσει το Εθνικό Κέντρο Έρευνας Φυσικών Επιστημών «Δημόκριτος». Τα αποτελέσματα ήταν αρνητικά σε ότι έχει να κάνει με την επικινδυνότητα των κεραιών κινητής τηλεφωνίας και των τηλεφώνων.
Παρ’ όλες τις διαβεβαιώσεις των επιστημόνων οι κάτοικοι και ιδιαίτερα οι ευπαθείς ομάδες όπως είναι τα παιδιά και οι ηλικιωμένοι (που κατοικούν κοντά σε κεραίες κινητής τηλεφωνίας) διαμαρτύρονται για πονοκεφάλους και μάλλον δεν είναι ιδέα τους.
Πρόσφατα είχα την κουβέντα αυτή, με τεχνικό μεγάλης εταιρείας που έχει ασχοληθεί με τις κεραίες κινητής τηλεφωνίας. Οι απαντήσεις του αφοπλιστικές «Υπάρχουν κεραίες που ούτε καν εμείς οι ίδιοι οι τεχνικοί δεν πλησιάζουμε»! και «Σίγουρα όσοι κατοικούν κοντά σε κεραίες κινητής τηλεφωνίας επιβαρύνονται από την ηλεκτομαγνητική ακτινοβολία, άσχετα αν το μηχανάκι δείχνει επιτρεπτά όρια»!
Μια ακόμα επισήμανση πολύ σοβαρή, έχει να κάνει με τα κινητά 3ης γενιάς. «Gps και βιντεοκλήσεις ανεβάζουν στα ύψη την ακτινοβολία» μου είπε ο ειδικός και δεν έχω κανένα λόγο να μην τον πιστέψω.
Η ανάγκη για επικοινωνία είναι μεγάλη και πλήρως κατανοητή. Η υγεία των πολιτών όμως θα πρέπει να είναι προτεραιότητα. Δε μπορεί να ξεφυτρώνουν συνέχεια κεραίες χωρίς να γνωρίζουμε τις συνέπειες. Οι ευθύνες βαραίνουν τόσο την πολιτεία όσο και εμάς. Η πολιτεία οφείλει να θέσει κανόνες συμμόρφωσης προς όλες τις κατευθύνσεις και εμείς πρέπει να κάνουμε έργα της πράξης μας. Δε μπορεί να διαμαρτυρόμαστε ότι τα παιδιά μας έχουν πονοκεφάλους από τις κεραίες και από την άλλη να τους αγοράζουμε κινητά λες και είναι καραμέλες!

Pog mo thon' *

• Υπό φυσιολογικές συνθήκες, το ματς Γαλλία-Ιταλία, την ερχόμενη Τρίτη στην Ζυρίχη, θα ήταν ντέρμπυ γοήτρου με έπαθλο την πρώτη θέση τού τρίτου ομίλου στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα ποδοσφαίρου. Κοινώς, τρίχες. Οι δυο "γαλάζιοι" τής Ευρώπης δεν μας έχουν συνηθίσει σε αδιάφορες αναμετρήσεις. Κι αφού απέφυγαν επιμελώς να σοβαρευθούν στα πρώτα παιχνίδια τού τουρνουά, ετοιμάζονται τώρα για τον υπέρ πάντων αγώνα. Δεν είναι απλώς το ματς τής χρονιάς, είναι κάτι περισσότερο: στον μεταξύ τους τελικό τού Μουντιάλ, το 2006 στην Γερμανία, υπήρχε αρκετή δόξα και για τους δύο - άλλωστε, η Γαλλία έχασε τότε το Κύπελλο για ένα εκατοστό τού μέτρου (ακριβώς τόσο χαμηλότερα έπρεπε να εκτελέσει το πέναλτυ ο Trezeguet, ώστε να βρει η μπάλα δίχτυα κι όχι την οριζόντια δοκό...). Εδώ τα πράγματα θυμίζουν μονομαχία πιστολάδων στο Φαρ Ουέστ: ή κερδίζεις, καβαλάς τ' άλογό σου και τραβάς την ανηφόρα ως το τέλος τού δρόμου, ή χάνεις, σε χώνουν σε μια κάσα και σε στέλνουν πίσω στα πάτρια, μαζί με Ελβετία, Ελλάδα και τα συναφή λιμά τής ευρωμπάλας... Τι σημασία έχει αν οι "πετεινοί" έχουν για προπονητή έναν ερασιτέχνη αστρολόγο, τερματοφύλακα τον Νικοπολίδη τής Γαλλίας και μέσο όρο ηλικίας τα... εννιάμερα; Ή αν οι azzuri κατεβαίνουν χωρίς Totti, δίχως επιθετικό τής προκοπής και οι αμυντικοί τους πέφτουν σαν τις κατσαρίδες σε περιοχή ψεκασμένη με Aroxol; Την Τρίτη θα φάνε ο ένας τις σάρκες τού αλλουνού - δεν υπάρχει παράταση, δεν υπάρχουν πέναλτυ, η ισοπαλία ευνοεί τους... Ρουμάνους. Ενενήντα λεπτά δράματος, ο θάνατός σου η ζωή μου, στην σκηνή ανεβαίνουν οι πρωταγωνιστές που γέμισαν αμέτρητα σαββατιάτικα και κυριακάτικα απογεύματα κι ευρωπαϊκές βραδιές μέσα στην δεκαετία. Υπάρχει μια σελίδα στο Βιβλίο τής Ιστορίας τού Ποδοσφαίρου φυλαγμένη γι' αυτό το ματς, το φτιαγμένο για ήρωες.

• "Ένα παιχνίδι χάσαμε κι έπεσαν να μας φάνε", έλεγαν οι διεθνείς μετά την ήττα από την Σουηδία. Τώρα που τελείωσε και το ματς με την Ρωσία, που φέρνει την εθνική πρώτη σε γκολ-bloopers που δέχεται στην διοργάνωση, η δήλωση αυτή αναμένεται να διασκευασθεί περίπου έτσι: "Τα έχει αυτά το ποδόσφαιρο. Μην μας πυροβολείτε, και μην ξεχνάτε τι πετύχαμε το 2004...". Τώρα λοιπόν που η πρωταθλήτρια Ευρώπης επέστρεψε στην μιζέρια που όλοι αγαπήσαμε, ποιος θ' απολογηθεί για την αποκαρδιωτική εικόνα της, ιδίως στο πρώτο παιχνίδι; Πώς είναι δυνατόν μια ομάδα που διατηρεί τον ίδιο κορμό την τελευταία πενταετία να μην ξέρει πώς να προωθήσει την μπάλα στην αντίπαλη περιοχή; Οι απαντήσεις βρίσκονται, πιστεύω, στα προκριματικά τού Μουντιάλ 2006. Στους αγώνες αυτούς ο, ήδη εστεμμένος, κόουτς Όθων προσπάθησε να πάει την ομάδα ένα βήμα πιο κάτω - κι η αλήθεια είναι πως η εθνική έπαιξε καλό ποδόσφαιρο, καλύτερο απ' αυτό που της έφερε την ευρωκούπα, κι έμεινε εκτός Παγκοσμίου Κυπέλλου στις λεπτομέρειες, κι από απροσεξία. Αλλά έμεινε εκτός. Κι αντί να συνεχίσει να χτίζει στα θεμέλια αυτής της περιόδου, ο προπονητής, που προφανώς γούσταρε τα μεγαλεία τού 2004 και την λατρεία τού κόσμου όσο κανείς, επανέφερε την επιτυχημένη, ξαναζεσταμένη συνταγή. Προκριθήκαμε στα τελικά, κι ετοιμαστήκαμε να καταστρέψουμε το παιχνίδι των αντιπάλων και τα ποδοσφαιρικά βράδια τής Ευρώπης, αντί να δουλέψουμε πάνω στο πώς θα κρατήσουμε αποτελεσματικά την μπάλα στο κέντρο, πώς θα βγούμε στην επίθεση ή στην αντεπίθεση, πώς θα τροφοδοτήσουμε σωστά τους επιθετικούς για τις έτσι κι αλλιώς λίγες ευκαιρίες που θα δίνονταν... Η εθνική αποκλείεται από την συνέχεια τού Euro επειδή, εκτός των άλλων, ο βασιλεύς Otto δεν πίστεψε στις επιθετικές αρετές τής ομάδας, επέμεινε μέχρι βλακείας στον Χαριστέα, άφησε Τοροσίδη και Σεϊταρίδη μόνους απέναντι στα αντίπαλα δίδυμα στις πτέρυγες με αποτέλεσμα να απειλεί μόνο στον άξονα, πανικοβλήθηκε στο 1-0 των Σουηδών κι άνοιξε στην άμυνα την μαύρη τρύπα που έφερε το 2-0 - κι έπρεπε να μυρίσει και τα νύχια του για τον Νικοπολίδη, που έχασε κρίση και ψυχραιμία στο κρισιμότερο σημείο της χρονιάς... Μα, κυρίως, ευθύνεται γιατί πίστεψε ότι θα τους πιάσει πάλι όλους κορόιδα, με την μέθοδο τής Λισσαβώνας. Νισάφι, herr Rehhagel. Νισάφι.

• "Δεν πέφτει εύκολα ο Τοροσίδης... Αν έπεφτε τώρα, θα 'παιρνε και φάουλ και κάρτα από τον αντίπαλό του...". Τι άλλο να περιμένει κανείς από τον άνθρωπο που κρατούσε το γραφείο Τύπου τού Ολυμπιακού στα πρώτα χρόνια τής αυτοκρατορίας Κόκκαλη; Μην τον αδικούμε όμως. Τώρα που έπεσε απ' τον έβδομο ουρανό, ο εθνικός σχολιαστής και τα λοιπά παπαγαλάκια θα πρέπει να ετοιμάσουν σιγά σιγά τις κωλοτούμπες τους...

• Κατά τα λοιπά, με 2,5 γκολ μ.ό. στο ματς, το τουρνουά τα πηγαίνει μια χαρά. Το θέαμα βελτιώθηκε αισθητά, όταν οι παίκτες συνήθισαν την αερόμπαλα που σχεδιάστηκε ειδικά για την διοργάνωση, κι όταν στένεψαν τα περιθώρια για πρόκριση, ιδίως για κάποιους από τους "μεγάλους". Ο "Αλέκος που έγινε Αλέξανδρος" Θεοφιλόπουλος δίνει το γνωστό ρεσιτάλ τηλεοπτικής καταστροφής μεγάλων αγώνων (δεν του 'χει ξεφύγει κανένα ντέρμπυ τού "ομίλου τού θανάτου", όπως έχει χαρακτηριστεί άπαξ πριν το τουρνουά και μερικές χιλιάδες φορές από τον Αλέκο σε δύο ματς...), εμφανίζεται δε μέρα παρά μέρα σε μετάδοση, μην τυχόν και πάθεις κανένα στερητικό... Τσώχος και Βερνίκος κάνουν ό,τι μπορούν για να φθάσουν το μεγαλείο του. Ειδικά από τον εθνικό σχολιαστή ακούσαμε 2.786 επικλήσεις στην θεά τύχη, 722 ξόρκια, καμιά δεκαριά θεωρίες συνωμοσίας γύρω απ' το πώς μας παίζουν οι διαιτητές, και φυσικά το αμίμητο: "Μην αγανακτείτε Έλληνες, δεν γίναμε απ' τη μια μέρα στην άλλη Βραζιλία...". Αγωνιστικά, τέσσερις πρόθυμες και ανυπόμονες ομάδες (Πορτογαλία, Κροατία, Ολλανδία, Ισπανία) έσπευσαν να καπαρώσουν τις πρώτες θέσεις στους ομίλους - αλλά, βέβαια, τα νοκ άουτ είναι μια άλλη ιστορία. Για όσους γουστάρουν να ποντάρουν λίγα φράγκα δίχως να τους νοιάζει που θα τα χάσουν, προτείνω πορεία ως το τέλος τής ομάδας που θα επιβιώσει από την τιτανομαχία Γαλλίας-Ιταλίας. Κι ένα ανοικτό στοίχημα, για όποιον δέχεται την πρόκληση: η Ολλανδία δεν θα πάρει την κούπα, όσα γκολ κι αν φορτώσει στις αντιπάλους της.
  

Ο Δαίμων

Υ.Γ.1: Το πρόβλημα με το να ασχολείσαι με τις δηλώσεις των ολιγίστων, έστω κι αν υπήρξαν πρωθυπουργοί, είναι ότι κινδυνεύεις να πέσεις στο επίπεδό τους - όσο μπόι κι αν περιφέρεις ανά την επικράτεια.

Υ.Γ.2: Έγραφε στις 8 τρέχοντος, στην Καθημερινή, ο Χρήστος Γιανναράς: "Κάπου πρέπει... να αποτυπωθεί επώνυμα η αυτουργία τής συλλογικής ντροπής, του κατεξευτελισμού μας των Ελλήνων. Με την απαλλακτική προσθήκη πως δεν γινόταν αλλιώς. Η αίσθηση τού ιερού έχει χαθεί, σπιθαμιαίοι διαχειρίζονται τα πανανθρώπινου δέους αρχαία ίχνη του. (...) Βλέποντας το καινούργιο μουσειακό απόκτημα τής πρωτεύουσας (σ.σ.: το νέο μουσείο τής Ακροπόλεως) μπορεί ο υποψιασμένος να καταλάβει πολλά: Γιατί, λ.χ., σε αυτή τη χώρα οι "Αριστεροί" καίνε φασιστικότατα τις κάλπες τής καθολικής φοιτητικής ψηφοφορίας, γιατί τα κοινά τα διαχειρίζονται μόνο ανίκανοι και ανυπόληπτοι, γιατί είναι αυτονόητο ο εφοριακός να χρηματίζεται, ο εργολήπτης να κλέβει, ο δημόσιος λειτουργός να εκβιάζει, το σχολειό να έχει διαλυθεί, η διπλωματία να σωρεύει ντροπές στη χώρα..." Χωρίς σχόλιο (όχι, κύριε Σημίτη, δεν νομίζω ότι αναφερόταν στο μπόι σας τό "σπιθαμιαίοι"...).

Υ.Γ.3: Οι Ιρλανδοί πρέπει να είναι ο πιο έξυπνος λαός στην Ευρώπη. Πώς να εξηγηθεί διαφορετικά το γεγονός, ότι μόνη η κυβέρνησή τους τούς εμπιστεύθηκε, μέσω δημοψηφίσματος, την απόφαση αποδοχής ή απόρριψης τής συνθήκης τής Λισσαβώνος; Το εντυπωσιακώτερο στοιχείο, πάντως, στις δημοσκοπήσεις που προηγήθηκαν του ιρλανδικού "όχι" ήταν πως, όσοι από τους ερωτηθέντες δεν κατανοούσαν την συνθήκη, δήλωναν πως προτιμούσαν να την καταψηφίσουν απ' το να απόσχουν! Ό,τι ακριβώς γίνεται κι εδώ, δηλαδή... Κατά τα λοιπά, τα περαστικά μου στους Ευρωλάγνους - εντός κι εκτός Ψωροκώσταινας.

*Δημώδης έκφραση τής κελτικής, εφάμιλλη τού αγγλοσαξωνικού "kiss my ass". Συνοψίζει με γλαφυρότητα την ιρλανδική άποψη για την συνθήκη τής Λισσαβώνος, όπως εκφράσθηκε στο πρόσφατο δημοψήφισμα._

Άξιος

• "Άμα έρθει αυτός και πει ότι το έχουμε νοικιάσει;" "Ρώτησέ τον τι είπε, για να μην το πει" "Αν έγινε να καταργηθεί. Και δεν θα πει τίποτα. Θα το εξετάσουμε και θα δούμε αν μας έχει γίνει πρόταση, αυτό να πει..." Τον βγάζουν στην σέντρα για το αυθαίρετο, τον εκθέτει ανεπανόρθωτα η Πολεοδομία, τον στριμώχνει ο ΟΗΕ για τους ρύπους, τον σφυροκοπά ο Δήμας, του χώνει πρόστιμα η Νομαρχία Πειραιώς, τον προγκάει όλη την Ελλάδα για το Χωροταξικό... Οι τελευταίες περιπέτειες τού, πεφιλημένου τής στήλης, Υπουργού Εργολαβίας μού θυμίζουν εντόνως την σειρά ταινιών με ήρωα τον μποξέρ Rocky Balboa: κάθε φορά έτρωγε το ξύλο τής αρκούδας από τους αντιπάλους του - και πάντα κάτι γινόταν κι έφευγε από το ρινγκ όρθιος, και νικητής. Τώρα αποκαλύπτεται ότι το ακίνητο, που ενοικίασε στην Ανάβυσσο η "Κτηματολόγιο Α.Ε.", ανήκει στον μηχανικό τής αυθαίρετης βίλας, και ο Υπουργός επιδίδεται σε μαθήματα παρασκηνιακών τακτικών χειρισμών για την αντιμετώπιση επικοινωνιακών κρίσεων: τι κοφτερό μυαλό, τι ολύμπια ψυχραιμία - αλλά, Γιώργο μου, ποιος ξέχασε ανοικτά τα μικρόφωνα; Οι ρεπόρτερ τού Υπουργείου σκίζονται πλέον να μάθουν τι είδους εξυπηρέτηση μπορεί να 'χει κάνει ο Σαρακατσάνος στον Καραμανλή, ώστε να κρατά ακόμη την θέση του... (για όσους το έχασαν, το ξεκαρδιστικό βίντεο από το δελτίο ειδήσεων τής Πέμπτης υπάρχει ολόκληρο στο www.skai.gr - και οι ταινίες τού Rocky, για όσους γουστάρουν συγκριτική μελέτη, σε όλα τα ενημερωμένα video clubs).

• Την περασμένη εβδομάδα καταλόγισα έλλειψη ευρηματικότητας στους πολιτικούς ηγέτες τού τόπου. Όπως απεδείχθη, τους οφείλω συγγνώμη. Ο Έλλην ξεχειλίζει από ευρηματικότητα, αν είναι να τα 'κονομήσει: ας υποθέσουμε ότι πάσχεις από οικολογική συνείδηση και θες να βρεις έναν τρόπο να παράγεις ενέργεια ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΣΟΥ ΑΝΑΓΚΕΣ, που δεν θα προσβάλλει το περιβάλλον - να αναπτύξεις, ας πούμε, φωτοβολταϊκό σύστημα στην στέγη τού δικού σου σπιτιού, ΜΕ ΔΙΚΑ ΣΟΥ ΕΞΟΔΑ, χωρίς να επιβαρύνεις το κράτος. Ε λοιπόν, ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ. Ή, μάλλον, το έχεις - μόνο που η νομοθεσία σε υποχρεώνει να δηλώσεις έναρξη επιτηδεύματος, να γραφτείς στον Ο.Α.Ε.Ε., ΝΑ ΠΛΗΡΩΝΕΙΣ 1.500 ΕΥΡΩ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΣΕ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΕΙΣΦΟΡΕΣ, ανεξάρτητα αν πουλάς ρεύμα ή όχι. Μετά την ένταξη τής πορνο-οικονομίας στο ακαθάριστο εθνικό προϊόν, η δικαίωση τού νταβατζή συνεχίζεται.

• Τον "ανταγωνισμό τής γνώσης" επικαλέσθηκε στις Σέρρες ο Πρωθυπουργός, για στηρίξει την επιμονή τής Κυβερνήσεως στην ίδρυση μη κρατικών Πανεπιστημίων. Όπως ακριβώς συμβαίνει στην οικονομία, το εμπόριο και τον αθλητισμό, έτσι και στην εκπαίδευση προοιωνίζεται δεινά η υποκατάσταση τής έννοιας τού "συναγωνισμού" από εκείνην τού "ανταγωνισμού" - υποκατάσταση πρώτα σε ιδεολογικό και ύστερα σε πρακτικό επίπεδο. "Συναγωνισμός" σημαίνει "παλεύω με τον διπλανό, για το καλό και των δυο μας". "Ανταγωνισμός" σημαίνει "παλεύω για να βάλω τον διπλανό μου από κάτω". Ο ανταγωνισμός οδηγεί, σε βάθος χρόνου, έτσι ή αλλιώς, στην επικράτηση τού ισχυρότερου και στην επιβολή μονοπωλίου. Να γιατί στην αγορά όλοι βολεύονται με τα καρτέλ - και οι "μεγάλοι", που ελέγχουν την κατάσταση αποφεύγοντας ανεπιθύμητες κρατικές παρεμβάσεις, και οι "μικροί", που μόνον έτσι μπορούν να επιβιώσουν. Στον αθλητισμό, ο ανταγωνισμός για το κέρδος έφερε την πρέζα. Στην παιδεία, κανένα ιδιωτικό Πανεπιστήμιο, όσο καλό κι αν είναι, δεν πρόκειται να συνεισφέρει στην βελτίωση τού δημόσιου, αν δεν δώσει το Κράτος χρήματα γι' αυτό - κι ας μην γελιόμαστε: αν το Κράτος σκόπευε να δώσει χρήματα, δεν θα "χρειαζόταν" τώρα τα ιδιωτικά ΑΕΙ... Το ερώτημα "συναγωνισμός ή ανταγωνισμός" είναι δίλημμα πολιτικό, δίλημμα κουλτούρας, δίλημμα ηθικής - αλλά δεν σκιάζονται από τέτοια οι κρατούντες, έχουν ήδη κάνει την επιλογή τους. Οι ομιλούντες σήμερα για ανταγωνισμό, μυρίζονται είτε μπαγιόκο, είτε το αίμα τού απέναντι.

• Ντρέπομαι, αλλά το λέω: πιστεύω ακράδαντα πως ο Ζοζέ Πεσέιρο, τον οποίο έδιωξε ο Παναθηναϊκός με τη λήξη των play offs, ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟΣ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ. Εκδιώκεται, δε, από την ομάδα επειδή έχασε τον έλεγχό της, εξ αιτίας παθογενειών που θα παραμένουν όσο οι διοικούντες θα εθελοτυφλούν και θα εμμένουν στην νοοτροπία που κρατά το τριφύλλι στα "ρηχά". Στα πλαίσια αυτής της νοοτροπίας ψωροκώσταινας, η ΠΑΕ υποβαθμίζει συστηματικά το προσφερόμενο στον πελάτη-φίλαθλο προϊόν (τα 'χω ξαναγράψει: γήπεδο-αχούρι, κακής ποιότητος ποδοσφαιρικό υλικό κλπ.), ενώ εξαναγκάζεται κάθε καλοκαίρι σχεδόν να αναζητά καινούριο προπονητή, μην επιτρέποντας στον προηγούμενο να παρουσιάσει ολοκληρωμένο έργο. Φτου κι απ' την αρχή, δηλαδή, και φέτος, αφού για τους πρυτάνεις τού νέου, πολυμετοχικού Παναθηναϊκού είναι προτιμώτερο να παρακαλέσουν για τρίτη φορά τον Μπάγεβιτς να έρθει στην Παιανία από το να χαράξουν μακροπρόθεσμη στρατηγική μ' έναν καλό κόουτς. Η στήλη εύχεται στον κύριο Πεσέιρο καλή συνέχεια, τώρα που γλίτωσε από τους πράσινους Παράφρονες, περιμένει την δικαίωσή του σε θέματα, όπως το πόσο βελτιωμένος θα παρουσιαστεί ο Νίνης του χρόνου, ακριβώς επειδή δεν έπαιξε φέτος - και κρατά μιαν ατάκα από την συνέντευξη που έδωσε στην Καθημερινή τής περασμένης Κυριακής: "Αδύνατον να είναι το ποδόσφαιρο οργανωμένο όταν η κοινωνία είναι ανοργάνωτη. Όλοι έχουν ευθύνη να πάνε την κοινωνία μπροστά. Η εκπαίδευση δεν είναι ευθύνη μόνο των σχολείων..." Α ρε μάγκα, εσύ την κοπάνησες νωρίς...

• Στην ζωή και την Ιστορία, μόνον οι μεγάλοι μπορούν να αναδειχθούν, αν το θελήσει η μοίρα, σε τραγικούς ήρωες - οι υπόλοιποι το πολύ να φθάσουν στα όρια τού γελοίου. Ο αιωνίως λιπόψυχος Nicolas Anelka ανήκει στην δεύτερη κατηγορία: έχασε το τελευταίο πέναλτυ τού τελικού τής Τετάρτης, αυτό που τελικά έδωσε την κούπα στην United, με την φυσικότητα που θα σηκωνόταν από το κρεβάτι του μες στην νύχτα για κατούρημα - κι ύστερα ανέβηκε ατάραχος να πάρει το μετάλλιό του κι έκανε πλακίτσα με τον Platini, βεβηλώνοντας τα δάκρυα τού John Terry, που έχασε το δικό του πέναλτυ νωρίτερα, εκείνο που θα μπορούσε να κρίνει τα πάντα αλλά τελικά δεν έκρινε τίποτα, όπως ακριβώς χάνουν τα πέναλτυ οι ήρωες: σουτάροντας γεμάτα την μπάλα, σημαδεύοντας εκείνη την τρίχα δίπλα στο δοκάρι που θα κάνει το σουτ άπιαστο, χάνοντας την ισορροπία του μετά το σουτ, από την υπερπροσπάθεια. Για να στεφθεί πρωταθλητής ο επτάψυχος sir Alex, δύο blues έπρεπε ν' αστοχήσουν - ποιον έψαχναν στο τέλος οι κάμερες; Μα, φυσικά, τον ήρωα. Η στήλη ξεκλέβει λίγο χρόνο απ' τα πανηγύρια τού Old Trafford για να υποβάλει τα σέβη της στον Mr. Chelsea, κι ευελπιστεί πως η Ιστορία θα βρει τρόπο ν' αποκαταστήσει την ύβριν - όπως αξίζει και στους δύο.

Ο Δαίμων

Υ.Γ.1: Υπάλληλοι τής Deutsche Telecom αναμεμειγμένοι σε υπόθεση υποκλοπών; Αδύνατον...

Υ.Γ.2: Σε μποϋκοτάζ στα ζυμαρικά καλεί για ολόκληρη την εβδομάδα το Ινστιτούτο Καταναλωτή. Για να σε δω τώρα, αγωνιστή μου..._